Het werd even doodstil aan tafel, maar toen proestte pa het uit. Nu was dat niet zonder gevolgen, want hij had net een slok drinken genomen. Dus we kregen een ongewilde douchebui over ons heen.
Ma klemde haar lippen stijf op elkaar en liep rood aan en keek hulpeloos naar pa.
Die lafaard zei toen: “nou schat vertel jij het hem maar”.
Nu wist ik zeker dat het iets ergs moest zijn, want pa was voor de normale dingen en ma voor de wat moeilijkere zaken.
Dus in angstige spanning wachtte ik af wat mijn toekomst zou brengen als ik überhaupt nog een toekomst zou hebben.
Uiteindelijk verdween de blos van ma d’r wangen en gaf ze me de volgende levensles mee: “Sjoerd het lijkt me het beste als je niet meer aan blote meisjes denkt want dan is je kwaal zo over”.
“Ik ga dus niet dood?”.
“Nee je gaat er niet dood aan, maar doe maar wat ik je gezegd heb en je zal zien dat je er geen last meer van zal hebben”.
Enigszins gerustgesteld besloot ik aan ma’s oproep gevolg te geven.
Voortaan ging ik eerst naar Babs om te spelen en daarna pas naar of Marina of Rietje.
Later heb ik wel eens gedacht, dat mijn opmerking aan tafel een uitgelezen moment voor pa en ma was geweest om iets aan seksuele voorlichting te doen.
Helaas bleef het dus beperkt tot bovenstaand advies.
Ik merkte wel dat ma’s woorden waarheid in zich hadden, want doordat ik de douche happening met Marina ontliep had ik ook geen enkele last meer van
-
Een paar weken later was Rietje jarig en had ze van haar ouders een mooi verzilverd ringetje gekregen.
Ze was er heel blij mee en droeg hem dan ook dag en nacht.
Op een gegeven moment waren we weer eens samen naar het zwembad gegaan.
We waren lekker aan het spelen in het water totdat ze opeens een luide kreet slaakte en gilde dat ze haar ring was verloren.
Meteen sprongen er een aantal jongens het water in, in de hoop de ring te kunnen vinden. Onder hen was ook Joop Ledeboer.
Ik wist zeker dat als ze die ring zouden vinden ze hem niet terug zouden geven.
Maar gelukkig kon niemand hem vinden.
Daarop dook ik naar de bodem en vond de ring vrijwel meteen.
Boven gekomen liet ik hem zien en uiteraard was Rietje heel blij.
Ik mocht hem aan haar vinger schuiven, maar om de ring niet nog eens te verliezen besloot ze dat we naar haar huis zouden gaan.
Ze zwom naar het trapje om het bad uit te gaan en op dat moment sloeg het ettertje Joop Ledeboer toe.
Waarschijnlijk omdat hij de ring niet gevonden moest hij zijn frustraties af reageren en met een ruk trok hij de strik in haar nek los waardoor het bovenstuk van haar zwempak open viel.
Rietje liet zich direct weer in het water vallen en zwom hulpeloos naar mij.
Ze vroeg of ik de eindjes van het bovenstuk weer in haar nek wilde vast maken.
Verder