Het was intussen 1971, ik was 26 jaar en er moest vastigheid komen, zowel in de relatie als met een baan.

Het eerste was makkelijk, gewoon een datum prikken, uitnodigingen sturen en wachten op de grote dag.

Het tweede bleek moeilijker te zijn dan gedacht.  Een vaste baan als piloot wilde maar niet lukken, zowel niet in Nederland als daarbuiten. Om dan maar te blijven varen als aflos stuurman was ook geen optie, uiteindelijk ben ik gaan werken bij een arabische luchtvaartmaatschappij op Schiphol.  

Getrouwd en met een baan settelden we ons in Alphen aan de Rijn.  In totaal heb ik 10 jaar voor die maatschappij gewerkt, totdat er abrupt een eind aan kwam.

Mijn volgende baan vond ik bij de expeditie afdeling luchtvaart van Philips in Acht (Eindhoven).  

We verhuisden met het inmiddels tot 5 personen uitgebreide gezin naar Best.  Mijn Philips tijd was na 3 jaren ook alweer voorbij,  Philips besloot zich te gaan beperken tot het produceren en verkopen van producten en stootte daarom veel ondersteunende afdelingen af.  Ik moest voor de zoveelste keer weer gaan solliciteren, maar uit ervaring wist ik dat er genoeg werk was, maar daar moest je wel concessies voor doen, zoals bijvoorbeeld verhuizen.

Ik kwam in 1988 terecht bij Gist-brocades in Delft als hoofd inkoop transport. Een schitterende tijd, leuke collega’s en een fantastische baan. Ik kreeg veel te maken met rederijen, luchtvaartmaatschappijen en expeditie bedrijven, precies wat ik graag wilde.

In 1999 nam DSM ons bedrijf over en was het duidelijk dat er ontslagen gingen vallen. Mij viel de eer te beurt om als eerste te mogen vertrekken. Eerlijk is eerlijk ik kreeg een prachtige afvloeiingsregeling mee en mijn pensioen werd gewoon doorbetaald.  1 Mei 2000 was mijn laatste werkdag en ging ik in feite op mijn 55 ste met pensioen. Ik had eerst nog wel plannen om nog een aantal jaren te gaan werken, maar helaas werd er bij mij dat zelfde jaar een agressieve vorm van reuma geconstateerd. Al gauw werd duidelijk dat er van  werken niets meer

kon komen en dat eerst de reuma tot stilstand gebracht moest worden. Door een aantal, zeg maar rustig, medische fouten ging het met mij echter steeds verder de verkeerde kant op, tot het zover kwam dat ik bedlegerig werd en constant veel pijn had.  Pas 2 jaar later werd eindelijk de juiste diagnose gesteld en kon er aan herstel gewerkt gaan worden.

Maar door al die miskleunen waren wel een aantal van mijn gewrichten onherstelbaar aangetast.

Een aantal operaties volgden en kon ik medio 2003 beginnen met revalidatie.

Ik had twee nieuwe heupen en knieën gekregen  en daar moest ik mee leren omgaan.  Verder kreeg ik het dringend verzoek om te gaan verhuizen naar een gelijkvloers huis zonder trappen.

Dat hebben we gedaan en sinds 2004 wonen we nu heerlijk in de mooie achterhoek en gaat het prima met me.

De kinderen getrouwd (of geweest), 5 mooie kleinkinderen  en ik weer redelijk mobiel.

Kortom ik kan tevreden op mijn leven terug kijken; ik zou het zo weer over doen, misschien met hier en daar een kleine aanpassing, alhoewel,  het was en is goed zo.

wp8e1b2661_0f.jpg

23 - 03 -1972

Einde

Index

wp5533b116.gif