Kiki werd mijn boezemvriendin.

Nu was Kiki niet direct de zachtzinnigste maar als ik daarmee rollebollend over de grond ging, was dat vanwege iets zinnigs en niet om de pikorde in stand te houden.

Na Punta Cardon en een tussenstop van een paar maanden in Nederland kwam ik als enigste van de 4 kinderen in Indonesia terecht en wel in Pladju op Sumatera.

Ik was toen elf jaar en ging daar naar de 6de klas van de lagere school.

Ook in Pladju trok ik privé uitsluitend met meisjes op.

Dat waren mijn buurmeisje Marina Hommes en een paar deuren verderop, Babs van Oudgaarden en uiteraard Rietje Hartenhof.

Dan was er ook nog Agnes Bakker, de fysiek vroegrijpe dochter van de hoofdmeester.

Agnes was smoor verliefd op mij, maar dat was niet wederzijds. Ik vond haar maar een dik dom nijlpaard.

Nee, ik was verliefd op Rietje Hartenhof. Wat verliefd zijn inhield wist ik eigenlijk niet, maar volgens pa & ma was ik op Rietje verliefd en er later op terugkijkend hadden ze natuurlijk volkomen gelijk.

Met jongens ging ik eigenlijk alleen op school om. Ik herinner me nog één naam: Joop Ledeboer. Een etter van een jongen van gemengde ouders.  

Indo’s hadden het niet makkelijk. Ze werden niet echt geaccepteerd door beide partijen

Dus eigenlijk was het niet zo’n wonder dat vaak vervelend deed. Maar goed over Joop kom ik later in het verhaal nog even terug.

Zoals gezegd ging ik dus veel om met Marina, Babs en Rietje .

Dat hield ook in dat ik regelmatig werd uitgenodigd op verjaardagsfeestjes van meisjes. Nu vond ik dat best leuk op één aspect na.

Het doktertje/zustertje spelen.

Dat spel was niet te vergelijken met het doktertje spelen uit Nederland.

Nee dit was reuze onschuldig en ging als volgt.

De jarige job (dus een meisje) moest iemand aanwijzen die als patiënt zou gaan dienen en meestal was dat een jongen want dat verhoogde de pret op het eind.

Vaak was ik de klos en moest de patiënt spelen. De bedoeling was zodra je was aangewezen als patiënt je er als een haas vandoor moest gaan en de meisjes achter je aan.

Ze moesten zien je op de grond te krijgen en als dat lukte was je het haasje en moest je gedwee mee naar een tafel of stretcher die al klaar stond.

Daar moest je dan op gaan liggen en de verpleegstertjes mochten je dan verbinden, pleisters plakken, temperaturen of wat zusters nog meer doen.

Na een tijdje was de patiënt klaar voor inspectie door de dokter.

De dokter moest een manspersoon zijn, dus een andere jongen of anders de vader van de jarige job. Meestal werd het de vader omdat ik vaak de enige jongen was.

De “dokter” moest vervolgens punten geven voor de prestaties van de verpleegsters, waarbij 3 het maximum was. In principe kreeg de jarige job altijd 3 punten en de anderen 2 of anders minimaal 1 punt.

Na het toedelen van de punten moest ik opstaan en gingen de zusters één voor één op het bed zitten en werden de punten verzilverd. Dat hield in voor elke punt moest ik een kusje op de wang van het meisje geven.

Voor hun het hoogtepunt, voor mij een beproeving.

Maar goed zodra ik door die zure appel heen had gegeten kon voor mij de verjaardag ook beginnen

Verder