Een erotische belevenis
Elk verhaal moet een naam hebben en liefst een pakkende naam.
Zodat je weet waar het over gaat en dat het ook nog de lading dekt.
Even voor alle duidelijkheid ik heb het over de belevingswereld van een net beginnende tiener.
Nu kan je erotiek op meerdere manieren ervaren, bijv. zinnenstrelende erotiek of zinnenprikkelende erotiek of . . . de ervaring die ik beleefde.
Als een voorbeeld van zinnenstrelende erotiek en dan in de belevingswereld van een jong iemand uit de jaren 60, dan denk ik direct aan het maandblad: De Lach.
Hierin stonden een aantal foto’s met redelijk schaars geklede vrouwen, maar naar
hedendaagse begrippen zeer kuis. Nee, waar het om ging bij De Lach was de strip op
de achterkant en het hoogtepunt: De Advertentie. De strip op de achterkant ging altijd
over een meer dan goed geproportioneerde jonge dame die een ongelukje kreeg waardoor
ze de meeste van haar al weinig aanwezige kledingstukjes kwijt raakte en uit eindelijk
haar redder in de nood in de armen vloog. Nee, dan De Advertentie: het voorwerp kostte
FL 10,-
iets te duur om zomaar te kunnen aanschaffen. Toch werd er vaak – onder jongens – over gefantaseerd mochten wij ooit eens “Het Voorwerp” in handen krijgen. We wisten natuurlijk wel dat het nep was, maar zo’n mooie nep dat je er stiekem toch in wilde geloven. En dan wist iemand te vertellen dat (bijv.) een vriend van een neef van hem “het voorwerp” gekocht had en dat het toch echt werkte.
Over welk voorwerp ging het dan?
De door kleding heen kijkende röntgen bril !
Nu had je in die tijd bij feesten van die blauwe TL lampen en die gaven de illusie dat je door witte kleding heen kon kijken, dus misschien werkte de bril toch wel.
Maar goed, allemaal puur onschuldig, maar het fantaseren erover gaf wel een lekkere kick.
Daarentegen was het blad Candy zinnenprikkelend.
Via via wist je in welke winkels je de Candy kon kopen.
Ik weet nog dat hij FL 1,-
Nee, dan mijn erotisch belevenis.
Voordat ik daar over begin moet ik eerst iets over mijzelf vertellen toen ik in de leeftijd tussen 6 en 12 jaar was.
Voor mijn leeftijd was ik lang en net als broer Dietert al in een eerder verhaal vertelde, had die lengte als nadeel dat je altijd werd uitdaagd door de stoere jongens uit de klas om met hen een potje te knokken, want een overwinning op een groter iemand gaf status.
Dus ik werd vaak uitgedaagd voor een knokpartijtje. Nu was ik geen vechter dus probeerde ik er altijd met een geintje onderuit te komen, maar als dat niet lukte dan sloeg ik van mij af en vaak met succes, totdat ik last van mijn rechteroor begon te krijgen.
Ik bleek een chronische oor aandoening te hebben met als gevolg veelvuldige oorontstekingen die gepaard gingen met veel pijn.
Zodra iets of iemand in de buurt van dat oor kwam schreeuwde ik het al uit van de pijn. Vanaf dat moment ging ik niet meer in op de provacaties om te vechten.
Ik had één goede vriend: Wim Huisman, maar voor de rest trok ik steeds vaker met meisjes op.
Verder